அடுத்ததாக எக்சிஸ்டென்சியலிசம் அல்லது இருத்தலியல் கோட்பாடு பற்றி உதாரணத்தோடு பார்க்கலாம். இருத்தலியம் மனதில் தோன்றுகிறதை, சமூக அச்சம் இல்லாமல் அப்படியே வெளிப்படுத்த சொல்கிறது. உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்க சொல்கிறது. சமூக அச்சத்தின் காரணமாக உணர்வுகளை மதிக்காமல் நிராகரித்தால், வாழ்க்கையின் இறுதிநாட்களில் அந்த ஏக்கம், இயலாமை, ஆற்றாமை, குற்றவுணர்ச்சியாக சேர்ந்து கொண்டு ஆயிரமாயிரம் கேள்விகளை முன்வைத்து நிம்மதியாக மரணிக்க விடாது என்கிறது இருத்தலியம். வாழ்க்கையை முழுமையாக அனுபவிக்க சொல்கிறது. உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிப்பதன் வாயிலாக வாழ்வின் அபத்தங்களையும் அர்த்தமுள்ளதாக்கிக்கொள்ள சொல்கிறது இருத்தலியம்.

நீட்சே, தாஸ்தாயேவ்ஸ்கி, சிக்மண்ட் ஃபிராய்ட், ஜீன்பால் சாத்ரே, சிமோன் டி பூவா, ஆல்பெர் கேம்யூ போன்றவர்கள் சமகாலத்தவர்கள். இவர்களை போன்றவர்களின் கூட்டு முயற்சியே இருந்தலியம்.

இது சிந்தாந்த ரீதியாக உருப்பெற முக்கிய காரணம். ஒவ்வொருவரின் தாக்கம் இன்னொருவருக்குள் இருந்திருக்கிறது. தாஸ்தாயேவ்ஸ்கியின் தாக்கம் இவர்கள் அனைவருக்குள்ளும் இருந்திருக்கிறது.

‘தி மித் ஆஃப் சிசிபஸ்’ என்றொரு கட்டுரை கேம்யூ எழுதியிருக்கிறார். சிசிபஸ் கிரேக்க புராண கதைகளில் வருகிற ஒரு கதாபாத்திரம். வீரன். அவன் ஏதோ தவறு செய்து விட்டதாக குற்றம் சுமத்தி, அந்த இலாக்காவை நிர்வகிக்கும் சிறுகடவுள் அவனுக்கு ஒரு தண்டனை விதிக்கிறார். அதன்படி அவன் ஒரு பெரிய கல் உருண்டையை அருகிலிருக்கும் உயரமான மலைச்சிகரத்தின் தலைப்பகுதிக்கு உருட்டிக்கொண்டே செல்ல வேண்டும். உச்சியை அடைந்ததும் அந்த கல் உருண்டையை கீழே விட்டுவிட வேண்டும். கல் உருண்டை மளமளவென உருண்டு மறுபடி மலையடிவாரத்திற்கு வந்து சேரும். திரும்பவும் அவன் கீழே வந்து மீண்டும் அந்த கல் உருண்டையை மறுபடி சிகரத்தின் உயரே உருட்டிக்கொண்டே செல்ல வேண்டும். உச்சியிலிருந்து பாறை மறுபடி கீழே உருண்டு வரும். இப்படியே அவன் மறுபடிமறுபடி தொடர்ந்து செய்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். இது அவனுக்கு விதிக்கப்பட்ட காலவரையற்ற தண்டனை.

சிசிபசுக்கும், நமக்கும் ஏதாவது தொடர்பு இருக்கிறதா? ஒவ்வொரு நாளும் சராசரி மனிதர்கள் என்ன செய்கிறார்கள்? காலையில் எழுந்திரிக்கிறார்கள். காலைக்கடன்களை மடித்துவிட்டு, உணவருந்தி, அலுவலகம் சென்றும, அங்கே தரப்படும் அலுவல்களை முடித்துவிட்டு மாலையில் வீடு திரும்பி, இரவு உணவு உண்டபின் உறக்க செல்கிறார்கள். மீண்டும் காலையில் எழுந்து அதேவேலையை திரும்ப செய்கிறோம். இப்படி வாழ்நாள் முழுக்க திரும்பத்திரும்ப செய்கிறோம். இதையே நமக்கு பிறகு நம் குழந்தைகளும், அதற்கு பிறகு அவர்களுடைய குழந்தைகளுமென தொடர்ந்து செய்து கொண்டே இருக்கிறார்கள். இப்படிப்பட்ட தண்டனையை விதிப்பவர் கடவுளா? சாத்தானா? கடவுளும் சாத்தானும் வெவ்வேறா? ஒரு நாணயத்தின் இருவேறு பக்கங்களா? ஒரே மாதிரி வாழ்வதென்றால், ஒரு நாள் வாழ்வதும், நூறு வருடம் வாழ்வதும் ஒன்று தான் என்கிறது இருத்தலியம்.

நோபல் பரிசு பெற்ற ஆல்பெர் கேம்யூ எழுதிய நாவலை தழுவி எடுக்கப்பட்ட படம் தி ஸ்ட்ரேஞ்சர். இதில் வரும் நாயகனுனுடைய அம்மா இறந்தபோது அவனுக்கு அழுகை வருவதில்லை. பின்னால் இந்த காரணமே பெரிய பிரச்னையாகி, நீதிமன்றத்தில் அவனுக்கு எதிராக திரும்பி, பெரிய தண்டனை கிடைக்க காரணமாகிறது. மரபியல் பண்பாட்டு கூறுகளை, கலாச்சாரத்தில் ஒவ்வாததாக தோன்றுகிறதை ஒருவர் மாற்றுவதற்கு முனைகிறபோது, கட்டிதட்டிப்போயிருக்கிற சமூகம் அவரை விசித்திரமானவராக, கொடூரமானவராக, வேற்றுக்கிரகவாசியாகவே பார்க்க ஆரம்பித்துவிடுகிறது. இந்த சமூகத்தின் முரண்பட்ட பார்வையையும் அதை உடைத்தெறிய துடிக்கும் நாயகனின் ஆவேசத்தையும் இந்த படைப்பின் வழிநெடுக காட்சிப்பூர்வமாக தரிசிக்கலாம்.