உன் கைகளைப் பற்றிக் கொண்டேன்

ஆசுவாசமாய் இருக்கக்கூடும் இருவருக்கும்
ஒன்றும் சொல்லவில்லை நீ
என் கண்களையும் பார்க்கவில்லை
கண்ணீரின் வெம்மை

பிடியில் பிசுபிசுத்தது

மேலும் அழுதாய்
மூக்கை உறிஞ்சிக் கொண்டாய்
உன்னுடைய உடலும் லேசாய்
நடுங்கியது போலிருந்தது
நடுக்கம் எனக்குள்ளும் அதிர்கிறது
வெற்றிடம் நிறையும் வெளியில்
என் கைக்குட்டையும்
எப்படியாவது தேர்ந்த வார்த்தைகளை
பேசிவிட வேண்டும்
என்று தான் நினைக்கிறேன்
வார்த்தைகளற்ற பொழுதின்
அடர்த்தி கூடிக் கொண்டேயிருக்கிறது
என் கைகளை விடுவிக்க முடியவில்லை
இறுகபற்றியிருக்கிறாய்!
என் மீது சாய்ந்து கொண்டாய்
விரல் அளைந்து முடிச்சுகளை நிமிண்டுகிறாய்
பிரிவில் துளிர்க்கும் பெருங்காமம்
நான் புகைக்கவா என்று கேட்கிறேன்
அனுமதிக்கிறாய்.

விடுதலை கனக்கிறது
வா விலங்கில் வைத்து பூட்டு!!