தாத்தா பேரனிடம் கூறினார்.

"கண்ணா!

காசை கருத்துடன் செலவழிக்கணும். எந்தப்பொருளுக்கும் நியாய விலையைவிட அதிக காசு கொடுக்கக்கூடாது. பணத்தின் அருமை தெரியணும். காலம் பொன்னானது; எதையும் வேஸ்ட் பண்ணாதே'' என்று அறிவுரைகளை அள்ளித்தெளித்தார்.

பேரனோ, '”அடப் போங்க தாத்தா, இன்று, வேஸ்ட் இல்லாம வாழவே முடியாது. பணம் வேஸ்ட், எனர்ஜி வேஸ்ட், டைம் வேஸ்ட் எல்லாம் வாழ்வின் அங்கம்” என்று பொன்மொழி உதிர்த்தான்.

எப்படி என்று வினவிய தாத்தாவுக்கு பேரனின் பதில்.

காலை எழுந்ததும் fridge ஐ த்திறந்தால், இரவு முழுதும் கரண்ட் இல்லாததன் காரணமாக பால் பாக்கெட் கெட்டுப்போயிருக்கும்.

ரூ 40/- வேஸ்ட்.

அவசரமாக பால் வாங்க கடைக்கு ஓடினால் ரூ 40/- க்கான பால் பாக்கெட் ரூ 200/- விலையில் விற்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும். அதுவும் ஒருவருக்கு க்யூவில் நின்றால் ஒரு பாக்கெட் என்ற அளவில். காரணம் கேட்டால் பால் வண்டிகள் strike ; மதியம் தான் பால் வரும் ; இருக்கும் பாக்கெட்டை முன்னுரிமை அடிப்படையில் விற்பதாகத்தகவல் வரும்.

வேறு வழியின்றி வேஸ்ட் ஆக பலமடங்கு காசு கொடுத்து பாக்கெட் வாங்கி, கம்பீர நடையுடன் வெற்றிச்சிரிப்புடன் வீட்டுக்குத் திரும்புவோம். எதிரில் பால் வாங்கச் செல்பவருக்கு சீக்கிரம் போங்க.. கிடைப்பது கஷ்டம்தான் என்ற கமெண்ட் வேறு.

ஆபீஸ் கிளம்பி பஸ்ஸுக்கு நின்றால், நம்முடைய பஸ் நம்பர் தவிர மற்ற பஸ்கள் படையெடுக்கும். நேரத்துக்கு ஆபீஸ் போகணுமே என்ற கவலையில் ஆட்டோ பிடிப்போம். பின்னாலேயே நம்முடைய நம்பர் பஸ் இரண்டு அடுத்தடுத்து வந்து வயிற்றெரிச்சலைக்கொட்டும்.

ஆறு ரூபாய் சவாரிக்கு அறுபது ரூபாய் கொடுத்திருப்போம். வேறு வழி? ஆறு மனமே ஆறு அந்த ஆண்டவன் கட்டளை பத்தாறு (அறுபது).

நேரத்தில் ஆபீஸ் சென்றோமா என்றால் அதுவுமில்லை. தொழிலாளர் நல பொறுப்பாளர் ஒருவர் உழைப்பாளர் சிலைக்கு மாலை அணிவிக்க வருகிறார் என்று இரண்டு கிலோமீட்டருக்கு டிராபிக் .ஜாம் ஆகியிருக்கும்.

எட்டாவது மாடியிலிருக்கும் ஆபீசுக்கு லிப்ட்டில் செல்ல கீழ்தளம் சென்றால், லிப்ட் அவுட் ஆப் ஆர்டர் வாசகம் தொங்கும்.

பிறகென்ன, வேர்த்து விறுவிறுத்து, எட்டு மாடி ஏறி, எனர்ஜி வேஸ்ட் செய்து, லன்ச் பாக்ஸ்- ஐ திறப்போம். மணி ஒன்று ஆகிவிட்டதே. அரை நாள் லீவு லெட்டர். காலம் பொன்னானது தான். வேறென்ன செய்ய?.

வேலை முடிந்ததும் மாலை, டென்ஷனால் ஏற்படும் தலைவலியால், டாக்டரிடம் செல்வோம்.

சிடி ஸ்கேன் எடுத்துப்பார்த்து, பிறகு, ஒன்றுமில்லை சார்... மூச்சுப்பயிற்சி பண்ணுங்க, வருவது வரட்டும்னு எப்போதும் ரிலாக்ஸ் ஆக இருங்க என்று அட்வைஸ் செய்து, பாராசிட்டமால் ஒரு மாத்திரை போதும் என்பார். ரூ 6301/- தண்டம் அழுத்திருப்போம். (ரூ 300/- கன்சல்டேஷன் + ரூ 6,000/- சிட்டி ஸ்கேனுக்கு + ரூ 1/- பாராசிட்டமாலுக்கு).

மறுநாள் எழுந்ததும் முந்தையநாள் நிகழ்வுகள் அனைத்தும் மறந்து நிம்மதியாய் அடுத்த நாளைத்துவக்குவோம்.

அடுத்தவாரம் சுற்றிப்பார்க்க சிம்லா போகப்போகிறோம் என்ற மகிழ்ச்சியை நினைத்து. மறுநாள் ஆபீஸ் போனதும், சிம்லா பயணத்துக்கு வேட்டு வைக்கப்பட்டிருக்கும்.

எம்.டி விசிட் இருப்பதால் லீவு கிடையாது என்பர். ரூ 10,000/-க்கு செய்யப்பட ரிசர்வேஷன் கேன்செல் செய்யப்பட்டு, கிட்டத்தட்ட ரூ 500/- refund வரும். ஸோ, ரூ 9,500/- பெரிய வேஸ்ட்.

இத்தனையும் சொன்ன பிறகு, பேரன் தொடர்ந்து தாத்தாவிடம், எனவே தாத்தா இன்று வாழ்வியல் முறையில் வேஸ்ட் ஒரு முக்கியமான அங்கம். தவிர்க்கவே முடியாது. 30% சம்பளம், வேஸ்ட் -ஐ எதிர்கொள்ளவே என்றான் கூலாக.

தாத்தா ஒத்துக்கொள்ளாமல், என்னதான் இருந்தாலும், கொஞ்சம் திட்டமிட்டு வாழ்ந்தால் வேஸ்ட்-ஐத் தவிர்க்கலாம் என்றார்.

பேரன் கடுப்பாகி, ‘’இதுதான் தாத்தா generation gap. உங்க பாலிசி இன்றைய நடைமுறைக்கு ஒத்துக்கொள்ளாது. உங்களிடம் இதுவரை பேசியதே டைம் வேஸ்ட்’’ என்று நடையைக் கட்டினான்.

வேஸ்டுடன் வாழணும்